Ervaringskennis

(Wikipedia vermeldt het begrip ervaringskennis niet)
Van Dale (online 2017) definieert ervaringskennis als: kennis door ondervinding verkregen.
In de filosofie wordt ervaringskennis 'empirische kennis' genoemd en heeft er dezelfde betekenis, namelijk de kennis die we door de beleving van een ervaring (ervaringen) verwerven.

Wij volgen de filosofie die aan ervaringskennis dezelfde betekenis toekent als aan empirische kennis.

Onze definitie: Ervaringskennis of empirische kennis is de kennis die we verkrijgen door oordelen te vormen over wat we kunnen ervaren. Dit zijn per definitie oordelen a posteriori, namelijk oordelen die volgen op de ervaring.

Sedert Kant weten we dat het empirisme tekort schoot in haar visie dat de natuur de enige kennisbron is. Hij toonde aan dat wiskunde, logica en waarschijnlijkheidsleer ook buiten ons universum bruikbaar blijven en dus universeel geldig zijn.
Sindsdien wordt er een onderscheid gemaakt tussen kennis, vergaard door oordelen a priori en kennis vergaard door oordelen a posteriori (a posteriori = volgend op). De eerste kennis heeft het verstand als kennisbron en de tweede kennisbron de natuur of de ervaring. Oordelen a posteriori zijn dus oordelen die volgen op de ervaring.

Om ervaringskennis te kunnen verwerven heeft een organisme een kenvermogen nodig, namelijk kenstructuren (Kant) of hersenmodules (Steven Pinker) ingeprent door evolutie, die geen concrete kennis inhouden, maar het wel mogelijk maken om deze te verwerven.