Naturalistische drogreden

Moore's naturalistic fallacy(1903) is closely related to the is–ought problem, which comes from David Hume's A Treatise of Human Nature (1738–40). However, unlike Hume's view of the is–ought problem, Moore (and other proponents of ethical non-naturalism) did not consider the naturalistic fallacy to be at odds with moral realism (to be at odds with: haaks staan op).
Bron: https://en.wikipedia.org/wiki/Naturalistic_fallacy
De naturalistische dwaling (Engels: naturalistic fallacy) is een drogreden geïntroduceerd door de Britse filosoof G.E. Moore in zijn boek Principia Ethica (1903). Moore stelde dat een filosoof deze drogreden begaat wanneer hij een ethische stelling wil bewijzen door beroep te doen op een definitie van het concept "goed" die bestaat uit "natuurlijke" eigenschappen zoals genotsvol, beschaafd of gewenst. Volgens Moore is dit ongeldig, want men kan van deze eigenschappen nog steeds blijven vragen of ze wel echt goed zijn. Breder wordt er naar deze drogreden verwezen wanneer iemand het goede of het juiste wil afleiden van wat het natuurlijke of het feitelijke is. Deze stelling is dus een kritiek op het ethisch naturalisme.
Bron: https://nl.wikipedia.org/wiki/Naturalistische_dwaling#G.E._Moore

Onze definitie: Het probleem van de onmogelijkheid om normen te ontlenen aan de natuur. Meer bepaald kan uit het 'zijn van iets' niet worden afgeleid hoe iets zou moeten zijn.

De visie beschreven in de twee bronnen bovenaan, dateert van de periode vóór biologen het ‘moreel gedrag van sociale zoogdieren’ ontdekten. Deze ontdekking heeft het inzicht gebracht dat veel gedragsregels, die stellen hoe iets zou moeten zijn, overbodig zijn omdat ze overlappen met genetisch bepaald gedrag. Wij volgen deze vernieuwing, zie ook Gedrag sociale zoogdieren S2.