Levenswil

  • S1 - Levenswil is een uniek natuurverschijnsel.

    Het Darwinisme was een hulp voor de opmars van het naturalisme, de filosofische strekking die de hedendaagse natuurwetenschap als uitgangspunt neemt voor haar kennisvergaring. Het naturalisme stelt dat alle natuurverschijnselen kunnen verklaard worden door wetten die eigen zijn aan de natuur en dus geen bovennatuurlijke tussenkomst vergen. Natuurverschijnselen zijn het gevolg van toevallige gebeurtenissen waarbij de wetten, beschreven door de fysica en scheikunde, gerespecteerd worden. Natuurverschijnselen hebben geen doel, ook niet het doel om wetten te volgen.

    Darwin steunde zijn theorie op de overtuiging dat natuurverschijnselen niet gepland of gewild zijn. De evolutie van organismen met hun eigenschappen beschouwde hij als een toevallig gevolg van gebeurtenissen in de natuur die de wetten, eigen aan de natuur, respecteren.

    De levenswil is een uniek natuurverschijnsel waarvan de evolutionaire herkomst door de huidige wetenschap als volgt verklaard wordt:
    Volgens de evolutietheorie en volgens daaropvolgend onderzoek aan fossielen en onderlinge vergelijking van het DNA van vele levensvormen, is het meest waarschijnlijk dat leven van eenvoudige cellen is opgeklommen tot de huidige waaier van vele verschillende soorten. Hoe dat eerste begin is ontstaan, is nog altijd een onduidelijk punt. Er zijn verscheidene richtingen binnen de wetenschappelijke discussie die de nadruk bij de oorsprong van het leven leggen bij het ontstaan van RNA, eiwitten, enzymen of een allereerste celmembraan-afbakening van verschillende van deze organische elementen.
    Bron: https://nl.wikipedia.org/wiki/Oorsprong_van_het_leven
    Zie ook 'Filmpje evolutie van leven' via youtube.com dd. 23-3-2015

    Het bovenstaand citaat uit Wikipedia geeft een verklaring voor het ontstaan van leven, wat betekent dat de huidige wetenschap wel een functie veronderstelt die het 'functioneren' van organismen waarmaakt, maar er geen naam aan geeft. Wij benoemen deze functie met de naam levenswil.

    Evolutionaire herkomst van levenswil

    1. Uit de evolutieleer volgt dat het bestaan van levende organismen verklaard kan worden door toevallige gebeurtenissen in combinatie met natuurwetten.
    2. Het onderscheid tussen niet organische moleculen en levende organismen is dat de laatsten beschikken over functies die per definitie functioneren, wat neerkomt op het aanzetten tot acties.
    3. De levenswil is eigen aan alle organismen en de eerste in een reeks die toeneemt in de mate dat de complexiteit van het organisme toeneemt. Zie voor meer info hierover het diagram ‘Evolutie van functies’.

    Er is nog geen overleg

    Plaats een reactie


    * Velden verplicht
    Registreer nu of meld u aan zodat u niet telkens uw voornaam, naam en email hoeft op te geven


  • S2 - Ze maakt van een organische structuur een biologisch organisme

    Een 'celmembraan-afbakening van RNA, eiwitten en enzymen, of van verschillende van deze elementen' beschreven in het citaat uit S1, noemen we: een voor leven vatbare organische structuur.

    De levenswil is de bijzondere functie die van zulke 'voor leven vatbare organische structuur' een levende cel en dus een biologisch organisme maakt.

    De ééncelligen zijn de meest eenvoudige organismen.

    De levenswil kan als fysiologisch fenomeen niet worden vastgesteld. Het bestaan ervan leiden wij af uit de vaststelling van levensactiviteit, die het gevolg van de levenswil is.

    Er is nog geen overleg

    Plaats een reactie


    * Velden verplicht
    Registreer nu of meld u aan zodat u niet telkens uw voornaam, naam en email hoeft op te geven


  • S3 - Ze is de initiële functie die aanzet tot acties

    Een tweede bijzonderheid is dat de levenswil de initiële functie is die aanzet tot acties.

    In het geval van een ééncellig organisme zorgen deze acties enerzijds voor de opname van voedsel en anderzijds voor het ontdubbelen en in twee splitsen van de cel, wat neerkomt op een primitieve vorm van voortplanting.

    De levenswil is eigen aan alle organismen, gaande van de ééncelligen tot de planten, dieren en mensen.

    Elke afzonderlijke cel van een meercellig organisme heeft naast zijn functie die aanzet om zich te voeden en te vernieuwen, ook de functie om het organisme te helpen gezond houden en groeien. Het gezamenlijk effect van de individuele cellen resulteert in gedrag dat beantwoordt aan de behoefte tot overleving van het organisme.

    Zoals alle behoeften is ook de overlevingsbehoefte genetisch bepaald. Het aanzetten tot acties is dus een louter fysiologisch gebeuren waar het organisme geen invloed op heeft. Dit geldt voor alle organismen maar om gemakkelijk te begrijpen wat het juist inhoudt, kunnen we het functioneren van planten best voor ogen houden. Dit functioneren gebeurt zonder enige inbreng van het organisme.

    Er is nog geen overleg

    Plaats een reactie


    * Velden verplicht
    Registreer nu of meld u aan zodat u niet telkens uw voornaam, naam en email hoeft op te geven